Krynica-Zdrój - Kiepura, emeryci i dr. Vasyl...

Choć nie lubię łazić po górach, dla ujrzenia takich widoków czasami warto...

Jadąc do Krynicy-Zdrój nie wiedziałem, że stanie się ona bohaterką jednego z moich wpisów. A naprawdę jest o czym pisać... 

Ale zacznijmy od początku... Dzisiejszy dzień miał być dniem szczególnym. 11.11.11 godzina 11.11, podniosła chwila, życzenia, świętowanie, wróżby, doniosłe postanowienia... Zupełnie o tym zapomniałem i tę wyjątkową chwilę uczciłem uroczystym posiedzeniem sami wiecie gdzie. To oddaje mój stosunek do takich "wydarzeń"...

Odnosząc się do wczorajszego wpisu - tak, plotka została potwierdzona!

Black Sabbath wraca po 33 latach w oryginalnym składzie. Będzie płyta, trasa koncertowa. Nie wiem jak, ale chcę się na jakiś koncert wybrać (może do tej pory znajdzie się jakiś sponsor bloga, który mnie na ten koncert wyśle :D ).

Ale wróćmy do Krynicy. Piękne miasteczko zdrojowe... Piękne budowle, ładny deptak, rzeczka... i emeryci. Stada emerytów! Krynica ma około 13 tys. mieszkańców, ale wydaje mi się, że poza emerytami nie ma tutaj nikogo. Fakt, większość to turyści, pensjonariusze ośrodków sanatoryjnych, ale na ulicach nie widać ludzi młodych. Sami starcy... Strasznie dziwnie się tutaj czuję!

Krynica słynie z wód mineralnych. I wiecie co, to jest dla mnie fenomen! Rzesze emerytów stojących w kilometrowych kolejkach tylko po to, by za jedyne 1,70 zł napić się podjeżdżającej niemytymi jajami wody o brunatnawym kolorze. Te tłumy kręcą się potem po pijalni (która swoją drogą jest całkiem urokliwa, nawet widziałem pierwszy raz na żywo banany na drzewie) odurzając się ową wodą.

I chyba na niedowład mózgu liczą liczni sprzedawcy, którzy oferują jedyne w swoim rodzaju kremy na żylaki i obrzęki nóg, ekologiczne kożuchy za jedyne 1590 zł, srebrną biżuterię, magnetyczne opaski, garnki, pościele, perfumy i inne gówna. Wszystko w cenach adekwatnych dla emerytów - czyli sumie rocznych emerytur...

Moją uwagę przykuł jeden sprzedawca, niejaki dr. Vasyl Maria Stratulat, herbu Sas. Jego plakat z hasłem "Drogie Damym Kocham Was i marzę Was upiększać" i jego oferta kosmetyków począwszy od sygnowanych jego imieniem, po wszelkiego rodzaju badziewie dostępne w każdym kiosku Ruchu bardzo mnie rozbawiły. Link dla chętnych do szerszego zapoznania się z dr. Vasylem.

Ale dzięki Vasylowi dowiedziałem się ciekawej rzeczy. Otóż w Krynicy-Zdroju odbywa się od 1967 r. Europejski Festiwal Opery i Operetki im. Jana Kiepury. Jako, że tego Pana sobie bardzo cenię, nie mogę go na blogu pominąć...

A nasi emeryci w Krynicy nudzić się nie mogą. Poza rozrywką picia wód mają do dyspozycji wiele "dancingów" organizowanych od 19-22 7 dni w tygodniu. Wszechogarniająca jest tutaj ta tandetna muzyka towarzysząca takim wydarzeniom. Towarzyszy mi przez cały dzień, bo gdzie się człowiek nie pojawi z głośników się wydobywa - to się nazywa miejscowość stargetowana na klienta. 

Śmiejemy się z emerytów, że są zacofani, obcy z techniką, a ja dzisiaj widziałem babcie robiącą samojeba telefonem komórkowym... Tak, też w to nie wierzyłem, ale kolejna, która takie zdjęcia robiła przekonała mnie, że emeryci zaczęli się rozwijać...

Czarę tandety przelał uczestnik pewnego z telewizyjnych talent szoł... Spotykając go na swojej ścieżce nie wiedziałem jak zareagować. Dopełnił on obraz otaczającej mnie rzeczywistości - to miasto nie jest normalne. Nie dziwię się, że wszyscy młodzi pouciekali... Sam bym uciekł...

Rozumiem za to, dlaczego artyści tak się lubują w wypadach w takie miejsca. One po prostu zmuszają ich do tworzenia. Tu nie ma rozpraszających pięknych, rządnych miłości kobiet, nie ma głośnych plażowych dyskotek, nie ma miejsc rozpusty (choć widziałem klub go-go), nie ma rzeczy, które mogą odciągnąć od wykonywanego zajęcia. Pozostaje siedzieć w pokoju, inspirować się widokami (które są swoją drogą niesamowite - tego Krynicy nie można odebrać) i raczyć alkoholem... tworzyć!

Podsumowując - Krynica-Zdrój to mieścina nie dla każdego. Ma swój urok, jest na swój sposób popieprzona. Można się w niej zakochać, ale równie dobrze można znienawidzić. Ja się póki co waham, ale ona próbuje mnie przekupić takimi rzeczami(zdjęcie poniżej), a grzaniec się przydaje, bo piździ jak w kieleckim!

Warto posłuchać - Trzech polskich gentlemanów:

Jan Kiepura - Ninon

Eugeniusz Bodo - Umówiłem się z nią na dziewiątą

Mieczysław Fogg - Bluzeczka zamszowa

Posted in: Humor, Klasyka, O mnie, Przemyślenia, W podróży